Św. Hieronim ze Strydonu (ok. 345 – 419/420) jest świętym Kościoła katolickiego, doktorem Kościoła, apologetą chrześcijaństwa oraz świętym Kościoła prawosławnego i koptyjskiego. Dokonał tłumaczenia Pisma świętego z języków oryginalnych na łacinę. Przekład ten znany jako Wulgata należy do znaczących tekstów biblijnych Kościoła rzymskokatolickiego i jest jego oficjalnym tłumaczeniem

Źródło: https://zyciorysy.info/sw-hieronim/ | Zyciorysy.info

Życiorys i biografia św. Hieronima 

Św. Hieronim przyszedł na świat pomiędzy 331 z 347 r. w Strydonie, zmarł 30 września 419 lub 420 r. w Betlejem. Jest świętym kościoła katolickiego, prawosławnego i koptyjskiego. Doktor Kościoła. Swoje życie poświęcił tłumaczeniu Pisma Świętego na łacinę. Przekład ten nazywany jest Wulgatą. 

2. Patron

Św. Hieronim jest patronem tłumaczy, bibliotekarzy i encyklopedystów. Patronuje również zakonom i bractwom, które działają pod jego wezwaniem. Modlą się do niego również archeolodzy, bibliści, księgarze, uczniowie i studenci.

3. Fakty z życia

Urodził się w zamożnej, wierzącej, chrześcijańskiej rodzinie. Chrzest przyjął około 360 r., prawdopodobnie z rąk papieża Liberiusza. Odbył podróż do Rzymu, gdzie razem ze swoim przyjacielem Bonozem zgłębiali filozofię i retorykę. W tym czasie św. Hieronim uczył się również greki. W Rzymie spędzili kilka lat, następnie udali się do Galii. Ostatecznie Hieronim postanowił pozostać w Trewirze, gdzie miał zostać urzędnikiem – tego chcieli jego rodzice. On podjął jednak studia teologiczne. Podróżował również z Rufinem do Akwilei. W 373 r. wybrał się w długą podróż na Wschód. Tam chciał się rozwijać naukowo i rozpocząć ascetyczne życie. W jej trakcie miał wizję, która skłonił go do poświęcenia życia Bogu. Postanowił wieść ubogie życie ascety. Dlatego też pewien czas spędził na pustyni Chalcydyckiej. Tam najprawdopodobniej poznał język hebrajski. 

Święcenie kapłańskie otrzymał w Antiochii, gdzie zatrzymał się zmęczony podróżą. Już jako kapłan dwa lata spędził w Konstantynopolu. Tam zgłębiał Pismo Święte. W latach 382-385 miał przebywać w Rzymie i służyć swoją mądrością papieżowi Damazymowi. Szybko też zjednał sobie chrześcijan i zdobył sympatię nawet wśród zamożnych rodzin. 

W tym czasie rozpoczął dzieło swojego życia, w więc tłumaczenie z greki Nowego Testamentu i z hebrajskiego Starego Testamentu. Jego tłumaczenie na łacinę nazywane jest Wulgatą. 

Kiedy zmarł papież Damazy, Hieronim utracił swoje stanowisko. Został nawet oskarżony o nieodpowiednie relacje z wdową Paulą. W związku z tym w sierpniu 385 r. zdecydował się przenieść do Antiochii. W późniejszych latach mieszkał także w Nitrii. W 388 r. zdecydował, że resztę swojego życia spędzi na pustelni nieopodal Betlejem. Dużym wsparciem w czasie pustelniczego życia była dla niego wdowa Paula, która zaopatrywała go w książki i inne niezbędne do życia produkty.

W tym czasie powstały też jego największe dzieła: ostateczna wersja tłumaczenia Starego Testamentu, wiele komentarzy do Ksiąg Pisma Świętego, dialog przeciwko pelagianom, traktaty przeciwko biskupowi Janowi Jerozolimskiemu. Jego pisma wywołały wiele kontrowersji.

Św. Hieronim zmarł 30 września 419 lub 420 r. w Betlejem. Był wybitnym uczonym, cechowała go pewność siebie, ogromna wiedza, pracowitość i umiłowanie Biblii. 

4. Kult

Wulgata, została przyjęta przez Sobór Trydencki jako tekst urzędowy.

Św. Hieronim uznawany za jednego z najwybitniejszych uczonych kościoła. Był czczony zaraz po swojej śmierci. Głównym ośrodkiem kultu była grota w Betlejem (podziemie kościoła św. Katarzyny), która sąsiadowała z Grotą Narodzenia Pana Jezusa. Tytuł Doktora Kościoła przyznano mu w VIII wieku (był jednym z czterech Doktorów). Jednak beatyfikował go dopiero papież Benedykt XIV w 1747 r., a kanonizował papież Klemens XIII w 1767 r. 

W kościele katolickim wspomina się go 30 września, a w prawosławnym 28 czerwca według kalendarza gregoriańskiego. 

Św. Hieronim ma wiele wizerunków. Najczęściej przedstawiany jest jako kardynał, uczony, pokutnik lub pustelnik. Do jego atrybutów zalicza się przede wszystkim krzyż, czaszka i Pismo Święte oraz lew i gołębica. W kościele prawosławnym przedstawia się go najczęściej jako starca w habicie. 

Źródła

Zdjęcie pochodzi z portalu commons.wikimedia.org. Zdjęcie zostało wykorzystane na podstawie domeny publicznej. Autor i tytuł obrazu: Anonim (Niemcy), St. Jerome in his study.

BREWIARZ PIĄTEK 30.09

Z Prologu do komentarza Księgi Izajasza proroka

św. Hieronima, kapłana (nr 1. 2)


Nieznajomość Pisma świętego jest nieznajomością Chrystusa

Posłuszny nakazom Chrystusa: "Badajcie Pisma" oraz "Szukajcie, a znajdziecie" wypełniam swą powinność, bym przypadkiem nie usłyszał razem z Żydami: "Jesteście w błędzie nie znając Pisma ani mocy Bożej". Jeśli bowiem, jak mówi apostoł Paweł, Chrystus jest mocą Bożą i mądrością Bożą, to ten, kto nie zna Pisma, nie zna mocy Boga ani Jego miłości: nieznajomość Pisma świętego jest nieznajomością Chrystusa.

Dlatego będę naśladował ojca rodziny, który ze swego skarbca wyjmuje rzeczy stare i nowe, a także oblubienicę, która w Pieśni nad Pieśniami mówi: "Owoce nowe i stare, miły mój, zachowałam dla ciebie". Zamierzam objaśniać Izajasza w ten sposób, aby ukazać go nie tylko jako proroka, ale jako ewangelistę i apostoła. On sam zresztą mówi o sobie i innych ewangelistach: "Jakże piękne są stopy zwiastunów radosnej nowiny, którzy ogłaszają pokój". Do niego też, jakby do apostoła, mówi Bóg: "Kogo poślę i kto pójdzie do ludu tego". On zaś odpowiada: "Oto ja, poślij mnie".

Niech jednak nikt nie sądzi, że w niewielu słowach zamierzam zamknąć całą treść księgi, gdyż obejmuje ona całość Bożych tajemnic. Zapowiada Emmanuela narodzonego z Dziewicy, Dokonawcę przedziwnych znaków i cudów, który umarł i został pogrzebany, który zmartwychwstał i który jest Zbawicielem wszystkich narodów. A cóż powiedzieć o zagadnieniach dotyczących przyrody, etyki, logiki? Wszystko, co się odnosi do Pism świętych, wszystko, co język ludzki może wypowiedzieć, umysł zaś pojąć, wszystko to zawiera się w tej księdze. O jej tajemnicach zaświadcza sam autor: "Każde widzenie będzie dla was jakby słowami zapieczętowanej księgi. Jeśli da się ją temu, kto umie czytać, mówiąc: Czytaj księgę, wówczas odpowie: Nie mogę, bo jest zapieczętowana. Kiedy zaś da się ją takiemu, kto nie umie czytać, mówiąc: Czytaj, odpowie: Nie umiem czytać".

Jeśli zaś wydaje się to komuś mało ważne, niechaj posłucha słów apostoła Pawła: "Prorocy niech przemawiają po dwóch albo po trzech, a inni niech to roztrząsają. Gdy zaś komuś innemu z siedzących dane będzie objawienie, pierwszy niechaj zamilknie". Jakże jednak mogą zamilknąć, skoro mówienie lub milczenie należy do Ducha Świętego, który przemawia przez proroków? Jeśli więc rozumieli to, co mówili, ich wypowiedzi pełne są mądrości i rozumu. Do ich uszu dochodziły nie tylko dźwięki uderzanego głosem powietrza, ale sam Bóg przemawiał do serca proroków według słów jednego z nich: "Anioł mówił do mnie" oraz: "Wołając w naszych sercach, Abba, Ojcze", a także: "Będę słuchał tego, co mówi do mnie Pan Bóg".
 

RESPONSORIUM

por. 2 Tm 3, 16-17. 14-15

W. Wszelkie Pismo od Boga natchnione † jest pożyteczne do kształcenia w sprawiedliwości, * Aby człowiek Boży był doskonały, / przysposobiony do każdego dobrego czynu.

K. Pismo święte może nauczyć mądrości wiodącej ku zbawieniu. W. Aby człowiek Boży był doskonały, / przysposobiony do każdego dobrego czynu.

MODLITWA
 

Módlmy się. Boże, Ty dałeś świętemu Hieronimowi żywe i głębokie umiłowanie Pisma świętego, † spraw, aby Twój lud obficie karmił się Twoim słowem * i znajdował w nim źródło życia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.