ROCZNICA POŚWIĘCENIA WŁASNEGO KOŚCIOŁA 25 października 2020 OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
1. Ostatnia niedziela października w kalendarzu liturgicznym obchodzona jest jako rocznica poświęcenia własnego kościoła parafialnego, czyli oddania świątyni na wyłączną własność Panu Bogu. Dzisiaj dziękujemy za nasz parafialny wieczernik, w którym gromadzimy się na modlitwie, na liturgii, w którym sprawujemy Najświętszą Ofiarę i inne sakramenty. Tutaj umacniamy naszą wspólnotę z Panem Bogiem i braćmi. Z tym dzisiejszym dziękczynieniem wiąże się też zobowiązanie, abyśmy jako wspólnota odpowiednio dbali o to miejsce szczególnej obecności Pana Boga. Historia naszej świątyni w Jazgarzewie ściśle jest związana z historią parafii. To miejsce gdzie została wybudowana nowa świątynia zaraz nad rzeką Jeziórka tuż przy moście było wybrane przez naszych praojców ponad sześć wieków temu dokładnie około XIV w. dokładnie w roku 1398 powstała parafia Jazgarzew .Obecna świątynia była budowana w wielkim trudzie przez Ks Ryszarda Borkowskiego w latach 1923-1928.Konsekrowana była 13 października 1929 r przez Ks Arcybiskupa Stanisława Gall. Budowa tej świątyni trwała zaledwie 5 lat Dzisiaj jak popatrzymy na remont i renowacje tej świątyni i wieży to możemy się przekonać jak wielki był to wysiłek parafian i Ks Borkowskiego. Dzisiaj możemy powiedzieć , ze prace posuwają się do przodu dzięki naszych parafian i naszej władzy samorządowej w Piasecznie i w Warszawie. Trwa to prawie 20 lat. Jak zaczynałem prace w Jazgarzewie to zaraz po kilku miesiącach udałem się na strych tej świątyni i wieży i byłem zaskoczony , ze na poddaszu było biało , wyglądało to tak jakby nasza świątynia nie miała dachu. Chciałem jak najszybciej uszczelnić dach ale to nie było możliwe. Ciągle były zacieki w kościele aż do roku 2014. Dopiero po kapitalnym remoncie dachu / odeskowanie , położenie papy i dachówki problem został rozwiązany Dzisiaj kończymy pomału malowanie wnętrza naszej świątyni i widzimy, że są już efekty tej pracy. Zakończenie malowania planujemy w przyszłym roku 2021 po odpuście. Obecnie odnawiamy małe pomieszczenia na chórze , Caritas i ołtarz św Teresy od Dzieciatka Jezus. .Praca którą chcemy zakończyć w tym roku to odnowienie wszystkich Aniołów siedzących i klęczących , figury Serca Pana Jezusa, Św Rocha, Św Wawrzyńca ,Figury Św Antoniego i św Franciszka , znaku Ducha Sw , kuli ziemskiej z kielichem, taberanculum , wszystkie girlandy ołtarza głównego, cztery twarze aniołów i czeka nas jeszcze praca oczyszczenia i umycia 4 kolumn całego głównego ołtarza. Ofiarność parafian i gości jest znakiem wiary i odpowiedzialności za to miejsce . Ostatnio dziękujemy za ofiary rodzinom z Jesówki , Jazgarzewa z ul Głównej. Dziękujemy za wszystkie ofiary indywidualne na tace i za ofiary grupowe.. Za wszystkie ofiary bezimienne składamy wszystkim .Bóg zapłać. Dziękujemy dzisiaj Bogu za naszą piękną świątynie i za wszystkich którzy stają się w niej Świątynią Ducha sw. Mamy taką świadomość , ze kościół choćby najpiękniejszy jako budynek bez naszej obecności tutaj i zaangażowania nie wiele jest wart.
2. W środę 28.10 w liturgii czcimy Świętych Apostołów Szymona i Judę Tadeusza. Zapatrzeni w ich świadectwo będziemy prosić Boga o silną wiarę. Święty Juda Tadeusz uważany jest za patrona spraw beznadziejnych, wzywamy go w szczególnych potrzebach. Pamiętamy o wszystkich którzy obchodzą swoje imieniny w tym tygodniu o Ks Szymonie naszym Ks wikariuszu, o p Tadeuszu naszym p. kościelnym , o szafarzach Tadeuszach modlimy się w ich intencji aby Bóg darzył ich silną wiarą i rozumienieniem swojego powołania. Ks Szymon odprawi Msze św dzisiaj w swojej intencji o godz 11.45 i o godz 8.00 w Pęcherach oraz środę 28.10 o godz 18.00 Prosimy o modlitwę w intencji ks Szymona
W przyszłą niedzielę, 1 listopada przypada uroczystość Wszystkich Świętych. W tym dniu mamy obowiązek uczestniczenia we Mszy Świętej. W naszym kościele będą one sprawowane według następującego porządku: o 7.30 , 9.15 o 12.00 na CMENTARZU parafialnym bez procesji i ostatnia Msza sw o godz 18.00. W tę uroczystość uwielbiamy Boga w Jego świętych – w tych, którzy przeszli przez życie wierni Bogu i Jego przykazaniom. Dla nas są oni drogowskazami na drodze do wieczności. . 1 LISTOPADA W NIEDZIUEL po Mszy św o godz 9.15 ADORACJA IPROCESJA. Na cmentarzu alumni naszego seminarium będa zbierać na wypominki 1 listopada od godz 8.00
4. W poniedziałek, 2 listopada w liturgii wspominamy Wszystkich Wiernych Zmarłych, jest to tzw. Dzień Zaduszny. W naszym kościele tego dnia sprawujemy trzy Msze Święte o godz.7.00 , 9.15 i o godz 18.00 . Nie zapominajmy też, że przez osiem pierwszych dni listopada duszom w czyśćcu możemy ofiarować wielki dar – odpust zupełny za pobożne nawiedzenie cmentarza i zmówienie modlitwy w ich intencji oraz spełnienie pozostałych zwykłych warunków, tzn.: stan łaski uświęcającej, brak przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, przyjęcie Komunii św., odmówienie modlitwy w intencjach wyznaczonych przez Ojca Świętego.
5. Przed nami ostatni tydzień różańcowy. Przypominam, że codziennie w naszym kościele o godz.18.00 gromadzimy się na wieczornej Eucharystii, a po niej odprawiamy nabożeństwo różańcowe. Dzieci zapraszamy o godz 17.30 do piątku włącznie Wszystkich parafian, zwłaszcza tych, którzy jeszcze z jakichś powodów nie uczestniczyli w październikowym nabożeństwie, zapraszam na tę modlitwę.
6. Są intencje wolne codziennie o godz 7.00 – przy robieniu porządku na grobach naszych zmarłych , stawianiu nowych pomników nie zapominajmy , że najlepszym darem i prezentem dla zmarłych jest ofiarowana Msza sw i modlitwa.
Dzisiaj /25.10 /spotkanie młodzieży klas I średnich przed bierzmowaiem po Mszy sw o godz 9.15
7. Wychodząc z kościoła nie zapominajmy o prasie katolickie.
Ks Ryszard Borkowski lata 1923-1936 -budowniczy kościoła w Jazgarzewie
Ks Władysław Malej lata 1936-1960
Ks Edward Gregorkiewicz lata 1960-1974
Ks Mieczysław Stefaniuk lata 1974-1986
Ks Józef Liczkowksi lata 1986-1989
Ks Andrzej Jackowicz lata 1990-1999
Ks Wiesław Zaręba lata 1999-
Kapłani pochowani NA CMENTARZU W JAZGARZEWIE
Ks Antoni Leśniewicz , Ks Edward Gregorkiewicz , Ks Loeon Kotłowski Salezjanin , Ks Tytus Robakowksi Salezajnin, Ks Robert Skrzypek, siostry Szarytki s. Elzbietanki , s.Orionistki , siostry Rodziny Marii
Historia naszej światyni w Jazgarzewie ściśle jest związana z historią parafii. To miejsce gdzie została wybudowana nowa swiątynia /1923-1928/ zaraz nad rzeką Jeziórką tuż przy moście było wybrane przez naszych praojców ponad sześć wieków temu dokładnie około XIV w. dokładnie w roku 1398 powstała parafia Jazgarzew. Pierwszym proboszczem nowej parafii został Ks Woisław. Na podstawie dostępnych nam źródeł rękopiśmiennych możemy ustalić, że erekcja kościoła w Ja zgarzewie miała miejsce w drugiej połowie XIV w., co jednak nie wyklucza możliwości wcześniejszej erekcji.Pierwszą pewną datę posiadamy z aktu erekcji kościoła w Powsinie, którego świadkami w roku 1398 byli specjalnie do tego powołani' proboszczowie: Woisław z Jazgarzewa i Bolesta z Cieszewa. Skoro więc jazgarzewski proboszcz był świadkiem tego aktu, to niewątpliwie w Jazgarzewie musiał już wtedy istnieć nie tylko kościół, ale i parafia.
Dnia 10 czerwca 1422 r., tj, w wigilię Bożego Ciała, Jan z Jazgarzewa zapisał na rzecz kościoła w Jazgarzewie włókę ziemi, a równocześnie, za zgodą miejscowego proboszcza Stanisława, dokonał zamiany biorąc w swe użytkowanie część ziemi kościelnej.
Historia powstania tej pięknej i monumentalnej na tamte czasy świątyni zaczęłą się w chwilą przyjścia do par Jazgarzew nowego proboszcza Ks Ryszarda Borkowskiego/ Cytat/ trochę historii „ pierwszy kościół parafialny w Jazgarzewie powstał w drugiej połowie XIV w. Był to kościół drewniany, stał na tym samym miejscu co i dzisiejszy kościół, w pobliżu rzeki zwanej wówczas Jezioro.W 1603 r. Wawrzyniec Goślicki, biskup poznański, wizytował kościół w Jazgarzewie. Kościół był postawiony z drzewa, ze złym dachem, za patronów miał św. Wawrzyńca i św. Zofię, a kolatorami jego byli Jan Jazgarski i Hieronim Skolimowski. W kosciele jazgarzewskim znajdowała się kaplica św. Anny, a pod nią w podziemiach były groby możniejszych parafian.
Kościół w Jazgarzewie po upływie 400 lat nie nadawał się już do gruntownego wyremontowania. W 1763 r ks Proboszcz Stanisław Brylski od fundamentów rozpoczął budowę nowego kościoła. Przed konsekracją kościoła Księża Misjonarze przeprowadzili misje, by duchowo przygotować parafian do tej uroczystości. Bardzo dokładny opis tego kościoła podaje wizytacja generalna z 1778 r. Długość jego wynosiła 33,5 a szerokość 17 łokci miary krawieckiej. 11 listopada 1765 r. ks. Jerzy Hilzen, biskup smoleński, dokonał konsekracji tego kościoła. Już po 30 latach od wybudowania kościół wymagał remontu. Główne koszty pokryli kolatorowie, tzn. SS. Miłosierdzia i starosta Ryx.75 Łukaszewicz Józef, Krótki opis historyczny kościołów parochialnych... w dawney Dyecezyi Poznańskiej, Poznań 1863, III, 338.
6 (i Metrices Bapt. et Sponsat. 1635, k. 74.
7 Wizyt. gen. z 1778 r./strona 5/
Na ścianach kościoła były: marmurowa tablica ku czci Ludwiki z Melinów Ryxowey. starościny piaseczyńskiej (zm. 1794) oraz kamienie nagrobkowe ks. Ignacego Burakowskiego, kanonika kat. kijowskiego (f 1804) i ks. Józefa Borakowskiego, kanonika kieleckiego (t 1817). Duży dzwon kościelny posiadał napis: In honorem sss. Trinita is Crucifixi D. N. Jesu Christi B. V. Mariae ss. Laurentii et. Joannis Nepomuceni venerationem. Campanam hanc c-iro Icollecto R. D. Joannes Zarchs P. .7. et Confraternitas mis er i-I cordiae refundendam. curanerunt anna 1818 die 9 May je fecit Petersilge. Dzwon mniejszy: Jezus Nazarenus Rex Judeorum 1614' W 1908 roku odnowieniem kościoła zajmował się ks. prob. Ludwik Pietrzykowski, a w 1915 r., tj. w okresie Wojny Światowej, kościół ten spłonął od pocisków armatnich. Przez kilka miesięcy nabożeństwa było odprawiane na plebanii, a potem w murach spalonej wikariatki urządzono kaplicę.
Wreszcie w okresie od 1 X 1923 do 19 VIII 1928 r. staraniem miejscowego proboszcza ks. kanonika Ryszarda Borkowskiego (t 1942) z dobrowolnych ofiar stanął piękny nowy, murowany - kościół.-13 . X -1929 r. ks. arcybiskup Stanisław Gall dokonał jego konsekracji.
Świątynie Boga ROCZNICA KONSEKRACJI NASZEJ ŚWIATYNI 2020 25.10.2020
Na kartach Biblii wspomnianych jest kilka świątyń Boga, sam Pan Bóg nazwany jest "świątynią", oprócz tego słowo "świątynia" używane jest również w znaczeniu nie odnoszącym się do budynku. Poniżej zostały przedstawione fragmenty Pisma Świętego mówiące o świątyni.
1.1. Namiot Zgromadzenia
Po raz pierwszy w Piśmie Świętym pojęcie świątyni pojawia się w czasie wędrówki Izraela po pustyni, po tym, jak Pan Bóg cudownie wyprowadził swój lud z Egiptu za pośrednictwem Mojżesza. Po przejściu przez Morze Czerwone, Izraelici dotarli do Góry Synaj. Na tej górze Pan rozmawiał z Mojżeszem wiele razy, przekazując mu prawa i wskazówki. Podczas jednej z tych rozmów, Pan Bóg powiedział do Mojżesza: "I uczynią mi świątnicę, abym mieszkał w pośrodku ich. Według wszystkiego, jako ukażę tobie podobieństwo przybytku, i podobieństwo wszystkiego naczynia jego, tak uczynicie." (Wyjścia 25,8-9)
Pan Bóg zapowiedział Mojżeszowi, że pokaże mu wzór przybytku. Świątynia, wraz z wszystkimi sprzętami miała zostać wzniesiona dokładnie według tego wzoru. W kolejnych wierszach dwudziestego piątego rozdziału podany jest opis sprzętów świątynnych: arki przymierza, stołu na chleby pokładne, złotego świecznika. Rozdział dwudziesty piąty kończy się upomnieniem danym przez Boga: "Patrzajże, abyś uczynił wszystko według podobieństwa tego, któreć ukazano na górze." Rozdział dwudziesty szósty zawiera opis przybytku, czyli Namiotu Zgromadzenia - przenośnej świątyni Boga Jahwe. Po zakończeniu wyliczenia ilości i rodzajów materiałów potrzebnych do budowy Namiotu, Pan Bóg mówi: "Wystawisz tedy przybytek na ten kształt, któryć ukazano na górze." (Wyjścia 26,30) Także ołtarz całopalenia miał być zrobiony według wzoru pokazanego na górze (Wyjścia 27,8). Zgodnie ze sprawozdaniem biblijnym, Izraelici wykonali przybytek ściśle według wskazówek przekazanych im przez Mojżesza (Wyjścia 39,42.43).
Podobne sprawozdanie o tym, że starotestamentowa świątynia została zbudowana według wzoru pokazanego Mojżeszowi przez Pana zapisane jest w Dz. Ap. 7,44. Szczepan, jeden z diakonów, oskarżony został przez Żydów o bluźnierstwo. Postawiony przed Radą, wygłosił mowę o Bożym działaniu w historii Izraela w której wspomniał także, że: "Namiot świadectwa mieli ojcowie nasi na puszczy, jako był rozrządził ten, który powiedział Mojżeszowi, aby go uczynił według kształtu, który widział."
Widzimy więc, że Pan Bóg pokazał Mojżeszowi jakiś wzór w czasie gdy rozmawiał z nim na Górze Synaj. Księga Wyjścia nie precyzuje jakiego rodzaju wzór zobaczył Mojżesz, czy był to plan, model, czy istniejący budynek. Więcej na ten temat możemy dowiedzieć się z wypowiedzi zapisanych w Liście do Hebrajczyków.
W tekście 8,2 Listu do Hebrajczyków, Jezus Chrystus nazwany jest Sługą świątyni. Wspomniana świątynia to "prawdziwy przybytek, który Pan zbudował, a nie człowiek". Z kolei w tekście 8,4.5 jest napisane: "Bo gdyby był na ziemi, nie byłby kapłanem, póki by zostawali oni kapłani, którzy według zakonu dary ofiarują, którzy służą kształtowi i cieniowi rzeczy niebieskich, jako Mojżeszowi od Boga powiedziane było, gdy miał dokończyć przybytku: Patrzajże, (mówi), abyś uczynił wszystko według kształtu, który ci jest okazany na tej górze." W Hebr. 9,23.24 znowu: "A tak potrzeba było, aby kształty onych rzeczy, które są na niebie, temi rzeczami były oczyszczone, a same rzeczy niebieskie lepszemi ofiarami, niżeli te. Albowiem Chrystus nie wszedł do świątnicy ręką uczynionej, która by była wizerunkiem prawdziwej, ale do samego nieba, aby się teraz okazywał przed oblicznością Bożą za nami,...". Teksty powyższe, dla właściwego zrozumienia warto przeczytać w różnych tłumaczeniach.
Z przytoczonych cytatów wynika, że świątynia zbudowana na ziemi była wzorowana na innej świątyni (była jej cieniem, odbiciem), wzniesionej przez Boga, a znajdującej się w niebie. Mojżeszowi została pokazana ta właśnie świątynia i z niej czerpał on wzory do przygotowania Namiotu Zgromadzenia i jego sprzętów. Co więcej, służba ofiarnicza sprawowana przez kapłanów świątyni izraelskiej również była cieniem i symbolem doskonałej ofiary Baranka Bożego, który zgładził grzech świata.
Świątynia w niebie szerzej zostanie omówiona w punkcie 1.7., natomiast służba ofiarnicza w punkcie 2.
1.2. Świątynia Salomona (tzw. Pierwsza Świątynia)
Namiot Zgromadzenia stanowił Świątynię Pańską do czasów Salomona. Król Dawid, gdy Pan dał mu w pewnym czasie wytchnienie od wojen, powiedział: "...do Natana proroka: Obacz proszę, ja mieszkam w domu cedrowym, a skrzynia Boża mieszka między kortynami." (2 Sam. 7,2) Jednak Pan nie chciał, aby Dawid wznosił mu dom, zapowiedział też, że potomek Dawida zbuduje dom imieniu Boga. Po śmierci Dawida proroctwo to wypełniło się w osobie Salomona, który to wzniósł w I poł. X wieku p.n.e. piękną, murowaną świątynię ku czci Boga (I Król. od rozdz. 5). Świątynia ta została zrównana z ziemią w roku 586 p.n.e. przez Nabuzardana (Nebuzaradana), dowódcę gwardii przybocznej Nabuchodonozora, króla Babilonu (2 Król. 25,8.9).
Należy tu zauważyć, że wspomniane wyżej proroctwo z 2 Sam. 7,12-16 zapowiadające Dawidowi wzniesienie przez jego potomka świątyni, nie odnosi się tylko do Salomona, ale przede wszystkim należy je zinterpretować jako mówiące o Chrystusie.
1.3. Przepowiednia Ezechiela
Prorok Ezechiel żył na przełomie VII i VI w. p.n.e. W roku 597 p.n.e. został on deportowany przez Nabuchodonozora do Babilonu, wraz z tysiącami innych Judejczyków. Tam został przez Pana powołany do służby prorockiej. Przestrzegał Izraelitów m.in. przed mającą nadejść zagładą Jerozolimy.
W tekstach rozdziału 37,21-28 zapisana jest jedna z przepowiedni dotyczących Izraela: "Tedy rzecz do nich: Tak mówi panujący Pan: Oto Ja wezmę synów Izraelskich z pośrodku tych narodów, do których byli zaszli, i zgromadzę ich zewsząd, a przywiodę ich do ziemi ich; I uczynię ich narodem jednym w ziemi, na górach Izraelskich, i będzie król jeden nad onymi wszystkimi za króla; a nie będą więcej dwa narody, nie rozdzielą się nigdy więcej na dwoje królestw; Nie splugwią się więcej plugawemi bałwanami swemi, i obrzydliwościami swemi, ani jakiemi przestępstwy swemi; i wybawię ich z każdego mieszkania ich, gdzie zgrzeszyli, i oczyszczę ich, i będą ludem moim, a Ja będę Bogiem ich. A sługa mój Dawid będzie królem nad nimi, i pasterza jednego wszyscy mieć będą, aby w sądach moich chodzili, i ustaw moich przestrzegali, i czynili je. I będą mieszkać w onej ziemi, którąm był dał słudze memu Jakóbowi, w której mieszkali ojcowie wasi; będą, mówię, w niej mieszkali oni i synowie ich, i synowie synów ich aż na wieki, a Dawid, sługa mój, będzie książęciem ich na wieki. I uczynię też z nimi przymierze pokoju, a przymierze wieczne będzie z nimi; i osadzę ich i rozmnożę ich, i założę świątnicę moję w pośrodku ich na wieki. I będzie przybytek mój między nimi, i będę Bogiem ich, a oni będą ludem moim. I dowiedzą się narody, żem Ja Pan, który poświęcam Izraela, gdy będzie świątnica moja w pośrodku ich na wieki."
Jest to proroctwo mówiące o mającym nadejść Mesjaszu, który miał zgromadzić całego Izraela "tak jako zgromadza kokosz kurczęta swoje pod skrzydła" (Mat. 23,37). Wówczas Bóg zamieszkałby na zawsze ze swoim ludem. Świątynia z kolei, która byłaby pośród tego ludu, byłaby świątynią założoną na wieki. Jednakże to proroctwo nie było bezwarunkowe. Między innymi w Ezech. 43,9 postawiony jest warunek: "Ale teraz niech odrzucą wszeteczeństwo swoje, i trupy królów swoich odemnie, a będę mieszkał w pośrodku ich na wieki." W księdze Izajasza znajdują się przepowiednie o podobnym charakterze. Niestety wskutek odstępstwa Izraela, którego punktem kulminacyjnym stało się odrzucenie Mesjasza, proroctwa te nie mogły i nie mogą znaleźć już w pełni wypełnienia w stosunku do tego narodu. Pan Jezus powiedział do Żydów: "Oto wam dom wasz pusty zostanie." (Mat. 23,38). Chociaż więc Pan pozwolił na wzniesienie świątyni i mieszkał w niej, jednak opuścił ją gdy jego Syn został odrzucony przez naród izraelski. Apostoł Paweł w jedenastym rozdziale Listu do Rzymian, w. 13-24 opisuje fakt odrzucenia tych z Izraela, którzy trwali w niewierze i wszczepienie na ich miejsce tych spośród pogan, którzy uwierzyli. Jednocześnie trzeba zauważyć, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby Izraelici którzy się nawrócili, lub zrobią to w przyszłości, zostali wszczepieni w pień ludu wybranego (w. 23).
Wobec powyższego, poglądy mówiące, że wyżej wspomniane proroctwo znajdzie wypełnienie w przyszłości, poprzez budowę przez państwo Izrael trzeciej świątyni, wydają się niewłaściwe. Stanowisko takie można uzasadnić dodatkowymi argumentami. Po pierwsze, Ezechiel otrzymał to proroctwo najprawdopodobniej tuż po zdobyciu przez Babilończyków Jerozolimy i zburzeniu pierwszej świątyni wystawionej przez Salomona, dlatego słuszniejszym jest odnoszenie tego proroctwa do zbudowania przez Izraela drugiej świątyni, co miało miejsce kilkadziesiąt lat później. Po drugie, skoro proroctwo mówi o nadejściu Mesjasza, oznacza to że wspomniana świątynia istniała w czasach działalności Chrystusa. Po trzecie, w obszernym opisie świątyni Ezechiel pisze także o składaniu ofiar, a w tym o ofiarach według przepisów, jakie Mojżesz otrzymał od Boga na Górze Synaj. Świątynia ta musiała więc powstać przed śmiercią Chrystusa, skoro Chrystus przez swą śmierć uczynił ofiarę, którą odkupił grzechy ludzkości (np. Efez. 1,7: "W którym mamy odkupienie przez krew jego, to jest odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego,..."), a w Liście do Hebrajczyków 10,17.18 jest napisane: "A grzechów ich i nieprawości ich nie wspomnę więcej: A gdzieć jest odpuszczenie ich, jużci więcej ofiary nie potrzeba za grzech." Skoro nie ma potrzeby składania więcej ofiar za grzech, ponieważ została złożona już doskonała ofiara, powrót do wypełnionej wcześniej służby ofiarniczej byłby zaprzeczeniem dzieła dokonanego przez Chrystusa na Golgocie.
1.4. Druga Świątynia (zwana też Świątynią Heroda)
Po powrocie z niewoli babilońskiej w 536 r. p.n.e., Żydzi przystąpili do odbudowy świątyni na wiosnę 535 r. p.n.e. (Ezdr. 3,8). Odbudowa, czy może raczej budowa drugiej świątyni, trwała z przerwami dwadzieścia lat i została ukończona w 515 r. p.n.e. (Ezdr. 6,15).
Jako ciekawostkę warto wspomnieć przy tej okazji o proroctwie wypowiedzianym przez Jeremiasza: "Tak zaiste mówi Pan: Jako się jedno wypełnią siedmdziesiąt lat Babilonowi, nawiedzę was, a potwierdzę wam słowa swego wybornego o przywróceniu was na to miejsce." (Jer. 29.10). Świątynia leżała w gruzach właśnie siedemdziesiąt lat.
Druga Świątynia została w znacznym stopniu przebudowana przez Heroda Wielkiego w latach 22 - 18 p.n.e. O tej właśnie świątyni prorokował Jezus: "A gdy niektórzy mówili o kościele, iż był pięknym kamieniem i upominkami ozdobiony, rzekł: Z tego, co widzicie, przyjdą dni, w które nie będzie zostawiony kamień na kamieniu, który by nie był rozwalony." (Łuk 21,5-6) Przepowiednia ta wypełniła się, gdy świątynia została zniszczona w 70 r. n.e. przez wojska późniejszego cesarza Tytusa.
1.5. Pan naszą świątynią
Także Pan Bóg jest na kartach Pisma Świętego utożsamiany z świątynią.
Prorok Ezechiel w jedenastym rozdziale 14-21 pisze o wygnaniu i tułaczce Judejczyków, Pan jednak zapewnia: "...wszakże będę im świątnicą i przez ten mały czas w ziemiach, do których przyjdą."
W Ewangelii Mateusza 12,6 zapisane są słowa porównujące Chrystusa do świątyni, jakie On wypowiedział w trakcie rozmowy z faryzeuszami oskarżającymi uczniów o rwanie kłosów w sabat. Pan Jezus dając przykład służby kapłanów w świątyni w sabat, stwierdził: "Ale mówię wam, iż tu większy jest niż kościół."
Najbardziej znanym fragmentem, w którym Jezus przyrównał siebie do świątyni jest tekst w Ewangelii Jana 2,19: "Odpowiedział Jezus i rzekł im: Rozwalcie ten kościół, a we trzech dniach wystawię go." Błędnie przypisuje się tej wypowiedzi znaczenie zburzenia świątyni w Jerozolimie. Tak to zinterpretowali Żydzi, którzy z Nim rozmawiali, w. 20: "Rzekli tedy Żydowie: Czterdzieści i sześć lat budowano ten kościół, a ty go we trzech dniach wystawisz?" Podobnie rozumieli tą wypowiedź, gdy oskarżali Jezusa przed Radą (Mat 26,61; Mar 14,58). Prawdziwy sens jednak podaje nam Jan w tekście 2,21 - 22 "Ale on mówił o kościele ciała swego. Przetoż, gdy zmartwychwstał, wspomnieli uczniowie jego, iż im to był powiedział; i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus." Pan Jezus nie miał na myśli żadnej budowli wypowiadając te słowa, zapowiedział tylko, że Żydzi zabiją Go, ale po trzech dniach zmartwychwstanie.
1.6. Nasze ciała świątynią
Ciało człowieka zostało przez Apostoła Pawła nazwane świątynią Ducha Świętego. W pierwszym Liście do Koryntian 3,16.17 pisze takie słowa: "Azaż nie wiecie, iż kościołem Bożym jesteście, a Duch Boży mieszka w was? A jeźli kto gwałci kościół Boży, tego Bóg skazi, albowiem kościół Boży święty jest, którym wy jesteście."; (6,19) "Azaż nie wiecie, iż ciało wasze jest kościołem Ducha Świętego, który w was jest, którego macie od Boga? a nie jesteście sami swoi...".
Paweł podkreśla fakt, że w każdym z nas mieszka Duch Święty, który według słów Pana Jezusa poucza nas i wprowadza w prawdę (Jan 14,26; 16,13). Fakt zamieszkiwania w nas Boga stawia przed nami pewne wymagania, nie wolno nam Bożej świątyni niszczyć, czy zanieczyszczać, nie należy ona do nas, ale do naszego Stwórcy. Mamy więc obowiązek dbać o siebie zarówno pod względem duchowym, jak i fizycznym. Musimy dbać o nasze ciało, aby nie doprowadzić je do choroby, ale także o umysł, chroniąc go przed osłabieniem, aby nie poddać się kontroli szatana.
W podobnym duchu w drugim liście do Koryntian 6,16 Paweł znowu pyta: "A co za zgoda kościoła Bożego z bałwanami? Albowiem wy jesteście kościołem Boga żywego, tak jako mówi Bóg: Będę mieszkał w nich i będę się przechadzał w nich, i będę Bogiem ich, a oni będą ludem moim." Nie powinniśmy więc brać udziału w przedsięwzięciach, które oddalają nas od naszego Stwórcy.
1.7. Świątynia w niebie
W punkcie 1.1. mówiącym o Namiocie Zgromadzenia zostało wspomniane, że Mojżesz budując przybytek oparł się na wzorze innej świątyni wzniesionej przez Boga, która znajduje się w niebie. Przyjrzyjmy się tekstom mówiącym o tym przybytku.
Psalmista w Ps. 102,20 pisze: "Że wejrzał (Pan) z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał".
Hebr. 8,1.2 : "Ale suma tego, co się mówi, ta jest: Iż takiego mamy najwyższego kapłana, który usiadł na prawicy stolicy wielmożności na niebiesiech; Sługą będąc świątnicy, a prawdziwego onego przybytku, który Pan zbudował, a nie człowiek."
W niebie znajduje się prawdziwy przybytek, rzeczywisty, który został zbudowany przez samego Boga. Dowiadujemy się tutaj jeszcze jednej rzeczy o wielkim znaczeniu - Jezus Chrystus jest naszym arcykapłanem, który odprawia służbę w świątyni w niebie. Charakter tej służby zostanie przybliżony w punkcie 2 w artykule "Świątynia - Służba w świątyni ziemskiej i niebieskiej".
Dalej - Hebr. 8,4.5 "Bo gdyby był na ziemi, nie byłby kapłanem, póki by zostawali oni kapłani, którzy według zakonu dary ofiarują, którzy służą kształtowi i cieniowi rzeczy niebieskich, jako Mojżeszowi od Boga powiedziane było, gdy miał dokończyć przybytku: Patrzajże, (mówi), abyś uczynił wszystko według kształtu, który ci jest okazany na tej górze."
Służba w świątyni ziemskiej z założenia była symbolem wskazującym na służbę w świątyni niebieskiej. Ofiary składane w świątyni ziemskiej nie mogły odkupić win człowieka, ale wskazywały na Baranka, "...który gładzi grzech świata" i jego doskonałą ofiarę, jaką złożył by wykupić nas od naszych grzechów. "A wszelkić kapłan stoi na każdy dzień, służbę Bożą odprawując, a jednakież ofiary częstokroć ofiarując, które nigdy grzechów zgładzić nie mogą. Lecz ten jednę ofiarę ofiarowawszy za grzechy, na wieki siedzi na prawicy Bożej,..." (Hebr. 10,11-12).
Izajasz pisze: "Wszyscyśmy jako owce zbłądzili, każdy na drogę swą obróciliśmy się, a Pan włożył nań nieprawość wszystkich nas. ...Takci się Panu upodobało zetrzeć go, i niemocą utrapić, aby położywszy ofiarą za grzech duszę swą, ujrzał nasienie swoje, przedłużył dni swoich; a to, co się podoba Panu, przez rękę jego aby się szczęśliwie wykonało." (Izaj. 53,6.10) Chrystus stał się za nas grzechem: "Albowiem on tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy się my stali sprawiedliwością Bożą w nim." (2 Kor. 5,21) "...Który (Chrystus) grzechy nasze na ciele swoim zaniósł na drzewo, abyśmy obumarłszy grzechom sprawiedliwości żyli, którego sinością uzdrowieni jesteście." (1 Piotr 2,24)
Podobnie jak świątynia ziemska wymagała, aby raz do roku "oczyścić" ją z grzechów ludu w niej "nagromadzonych", tak i świątynia niebieska wymagała takiego oczyszczenia - jednego, ale za to doskonałego. Ofiara Pana Jezusa złożona na krzyżu była wypełnieniem symbolu, jakim była ofiara składana przez kapłanów. Mówi o tym List do Hebrajczyków 9,23.24: "A tak potrzeba było, aby kształty onych rzeczy, które są na niebie, temi rzeczami były oczyszczone, a same rzeczy niebieskie lepszemi ofiarami, niżeli te. Albowiem Chrystus nie wszedł do świątnicy ręką uczynionej, która by była wizerunkiem prawdziwej, ale do samego nieba, aby się teraz okazywał przed oblicznością Bożą za nami,...". Chrystus wszedł do świątyni w niebieskiej.
W Apokalipsie spotykamy się również z tekstami mówiącymi o świątyni w niebie. W jednej z wizji apostoł Jan ujrzał taki obraz: "Tedy otworzony jest kościół Boży na niebie i widziana jest skrzynia przymierza jego w kościele jego; i stały się błyskawice i głosy, i grzmienia, i trzęsienia ziemi i grad wielki." (Obj. 11,19)
W opisie żniwa z Obj. 14,15-17 przedstawieni są aniołowie wychodzący z świątyni niebieskiej, aby wykonać swe zadania. Podobnie w Obj. 15,5.6. przedstawiono świątynię przybytku świadectwa, z której wychodzi siedmiu aniołów mających siedem plag, aby wylać je na ziemię. Można przypuszczać, że świątynia niebieska jest centrum wydarzeń rozgrywających się poza naszą ziemią, ale mających istotne znaczenie dla naszej grzesznej planety.
Ostatnim miejscem Biblii, w którym wspomina się o świątyni jest tekst Obj. 21,22. Apostoł Jan opisując Nowe Jeruzalem zstępujące z nieba na nową ziemię, napisał: "Alem kościoła nie widział w niem; albowiem Pan, Bóg wszechmogący, jest kościołem jego, i Baranek". Służba Chrystusa w niebiańskiej świątyni dobiegnie końca i przybytek, który spełni swoją rolę, nie będzie już potrzebny.
Dalszy ciąg rozważań nad świątynią w artykule "Świątynia - Służba w świątyni ziemskiej i niebieskiej".
Teksty Pisma Świętego w przekładzie Biblii Gdańskiej.
DWUDZIESTA DZIEWIĄTA NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 18 października 2020
OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
1. Dzisiejsza niedziela w całym Kościele poświęcona jest sprawie misji. Rozpoczyna się Tydzień Misyjny pod hasłem „Oto ja, poślij mnie!” (Iz 6,8) Modlimy się w intencji misji i misjonarzy zakonnych i świeckich. Prosimy Boga, aby mogli oni skutecznie wypełniać swoje powołanie i nieść Ewangelię ludom i narodom, które wiarę zagubiły albo dotąd Boga nie poznały. To stosowny czas, abyśmy przypomnieli sobie, że do istoty życia Kościoła należy powołanie misyjne. Światowy Dzień Misyjny uświadamia nam też, jak bardzo Kościół jest różnorodny, a przez to rzeczywiście powszechny. To mozaika kultur, ras, języków i zwyczajów. Wielkie dzieło misyjne wspieramy na różne sposoby, dzisiaj także składając ofiary na Papieskie Dzieła Misyjne.
2. Każdy chrześcijanin na mocy sakramentu chrztu powołany jest do bezpośredniego zaangażowania się na rzecz głoszenia Ewangelii. P Franciszek napisał w swoim orędziu „Misja, «Kościół wychodzący» nie jest programem, zamiarem, który należy zrealizować wysiłkiem woli. To Chrystus sprawia, że Kościół wychodzi ze swoich ograniczeń. W misji głoszenia Ewangelii wyruszasz, ponieważ Duch cię pobudza i niesie” Bóg zawsze miłuje jako pierwszy i z tą miłością nas spotyka i nas powołuje. Nasze osobiste powołanie wynika z faktu, że jesteśmy synami i córkami Boga w Kościele, będącym Jego rodziną, braćmi i siostrami w tej miłości, której świadectwo dał nam Jezus.”
3. W kalendarzu liturgicznym w dniu 18 października przypada święto Świętego Łukasza Ewangelisty. Jest to dzień modlitw za pracowników służby zdrowia. Pamiętajmy w modlitwie - szczególnie w tym czasie pandemii -o naszych lekarzach i pielęgniarkach i o wszystkich którzy pomagają chorym aby Bóg dal im dużo siły i cierpliwości.
4. Matka Boża w swych objawieniach wskazuje na różaniec jako mistyczną broń i narzędzie Bożych zwycięstw. Jako chrześcijanie nie walczymy mieczem. Naszym orężem jest różaniec. Codziennie w naszym kościele o godz 18.00 gromadzimy się na wieczornej Eucharystii, a po niej odprawiamy nabożeństwo różańcowe. Wszystkich parafian zapraszam na tę modlitwę. Dzieci komunijne z klas III zapraszamy na godz 17.30/ od poniedziałku do piątku/
5. W czwartek, 22 października przypada liturgiczne wspomnienie Świętego Jana Pawła II, a także 72. rocznica śmierci sługi Bożego kard. Augusta Hlonda, Prymasa Polski w latach 1926-1948.
6.Dzisiaj zapraszamy na spotkanie rodziców dzieci z klas III i rodziców młodzieży przed bierzmowaniem. Poznając życiorysy świętych dowiadujemy się od nich , że najwięcej zawdzięczają swoim rodzicom którzy ich dobrze wychowali. Nie chcemy przesadzać ale b. prosimy rodziców aby angażowali się w religijne wychowanie swoich dzieci. Dzisiaj planujmy spotkanie rodziców w małych grupach.
7. Dziękujemy rodzinom z Jazgarzewa ul Głównej i Górnej za dekoracje ołtarzy i kościoła , za tydzień naszą światynie ubiorą rodziny z Jazgarzewa z ul Głównej idąc od ronda do kościoła a za dwa tygodnie rodziny z Łbisk .
8.Dziękujemy za ofiary złożone na malowanie naszej światyni i renowacje figur . Dziękujemy Odnowie w Duchu św za zebrane ofiary na renowacje figur w prezbiterium i osobom z Kółka Różańcowego Różańcowego z Gołkowa Letnisko.Bóg zapłać. Teraz po malowaniu prezbiterium zaczniemy odnawianie całego główego ołtarza wraz z figurami oraz taberankulum.Częściowo bedzie pomalowany w tym roku jeszcze chór i wejscie na chór oraz ołtarzi obraz św Teresy od dzieciątka Jezus. W prezbiterium wszystkie figury i taberabakulum mają byc odnowione.
9.Prosimy aby w tym czasie uporządkować groby swoich bliskich zmarłych i nikomu nie znanych , groby żołnierzy i walczących o naszą wolność i niepodległość , groby kapłanów i sióstr zakonnych.
10. Na wypominki przyjmujemy zaraz po Mszy sw i w kancelarii. Msza św 1 listopada będzie normalnie na cmentarzu o godz 12.00 . Alumni naszego seminarium będą zbierać na wypominki 1 listopada od godz 8.00 -tak naprawdę to sami nie wiemy czy cmentarze z powodu pandemii nie będą zamkniete. Procesji na cmenatrzu nie będzie ze względu na bezpieczeństwo 11. JUTRO 19 PAŹDZIETRNIKA BĘDZIE ODPRAWIONA Msza św. O GODZ 18.00 w 36. rocznicę męczeńskiej śmierci bł. ks. Jerzego Popiełuszki w PARAFII ŚW. STANISŁAWA KOSTKI NA ŻOLIBORZU Msza święta rocznicowa z modlitwą o kanonizację ks. Jerzego Popiełuszki . Ze względu na pandemię organizatorzy uroczystości zalecają w tym roku pozostanie w domach i śledzenie transmisji na kanale You Tube. INFORMACJE PRZEKAZUJE Muzeum księdza Jerzego Popiełuszki oraz TV Trwam i Radio Maryja. 19 października, rocznica śmierci ks. Popiełuszki to zarazem II Narodowy Dzień Duchownych Niezłomnych.
Komunikat Arcybiskupa Metropolity Warszawskiego
W związku ze wzrostem liczby zakażeń koronawirusem oraz z faktem, iż parafie Warszawy znalazły się w czerwonej strefie, przypominam księżom proboszczom i wiernym o wszystkich dotychczasowych zaleceniach dotyczących przestrzegania zasad sanitarnych w czasach pandemii: o zachowaniu dystansu, obowiązku zakrywania ust i nosa (z wyjątkiem celebransa głównego), o zasadzie dezynfekcji rąk oraz rozłącznego udzielania Komunii św. do ust i na rękę. Oprócz tego przypominam, że w parafiach na terenie strefy czerwonej zachowujemy zasadę 7 metrów kwadratowych na jedną osobę w kościele, zaś w parafiach w strefie żółtej – 4 metry na jedną osobę. Zasada ta dotyczy Mszy św. i wszelkich nabożeństw włącznie z Mszami obrzędowymi (pierwsza Komunia św. i bierzmowanie). Zgodnie z ujednoliconą na poziomie Episkopatu Polski formułą, udzielam dyspensy od obowiązku uczestnictwa we Mszy św. w niedziele i święta nakazane, na terenie Archidiecezji Warszawskiej. Przypominam wiernym, że skorzystanie z dyspensy oznacza, iż nieobecność na Mszy św. nie jest grzechem. Wszystkich wiernych proszę o modlitwę o ustanie pandemii, troskę o chorych i odpowiedzialne zachowywanie obostrzeń sanitarnych.
Kard. Kazimier Nycz Arcybiskup Metropolita Warszawski
Warszawa, 16 października
Zachęcamy do nauczenia się na pamięć ABC Społecznej Krucjaty Miłości Ks Kard Wyszyńskiego Te słowa pisał kiedy był aresztowany i dręczony przez władze PRL-u A/ Szanuj każdego człowieka…
ABC Społecznej Krucjaty Miłości
Kardynał Stefan Wyszyński
1.Szanuj każdego człowieka, bo Chrystus w nim żyje. Bądź wrażliwy na drugiego człowieka, twojego brata(siostrę).
2.Myśl dobrze o wszystkich - nie myśl źle o nikim. Staraj się nawet w najgorszym znaleźć coś dobrego.
3.Mów zawsze życzliwie o drugich - nie mów źle o bliźnich. Napraw krzywdę wyrządzoną słowem. Nie czyń rozdźwięku między ludźmi.
4.Rozmawiaj z każdym językiem miłości. Nie podnoś głosu. Nie przeklinaj. Nie rób przykrości. Nie wyciskaj łez. Uspokajaj i okazuj dobroć.
5.Przebaczaj wszystko, wszystkim. Nie chowaj w sercu urazy. Zawsze pierwszy wyciągnij rękę do zgody.
6.Działaj zawsze na korzyść bliźniego. Czyń dobrze każdemu, jakbyś pragnął, aby tobie tak czyniono. Nie myśl o tym, co tobie jest kto winien, ale co Ty jesteś winien innym.
7.Czynnie współczuj w cierpieniu. Chętnie spiesz z pociechą, radą, pomocą, sercem.
8.Pracuj rzetelnie, bo z owoców twej pracy korzystają inni, jak Ty korzystasz z pracy drugich.
9.Włącz się w społeczną pomoc bliźnim. Otwórz się ku ubogim i chorym. Użyczaj ze swego. Staraj się dostrzec potrzebujących wokół siebie.
10.Módl się za wszystkich, nawet za nieprzyjaciół. / boimy się tych slów i nie wobrażamy siebie aby tak kochać każdego człowieka bez wyjątku i swoich nieprzyjaciół/
//////////////////////////////////////////////////////////
